Reality check

Eerlijk? Ik zou dat meer moeten doen, dat ‘participeren aan cultuur’. Net zoals sporten, gezond eten, voldoende water drinken en op tijd gaan slapen. Het komt het er maar niet van. Niet omdat de boog altijd gespannen staat, oh nee. Wél omdat ik het liefst van al elke vrije minuut doorbreng in mijn tuin. Al schoffelend, snoeiend, knippend, wiedend, maaiend, zaaiend, verpottend, bewonderend. Mijn tuin is mijn lust en leven, en geeft me energie.

Ook mijn lust en leven, maar eerder energieslurpend, zijn mijn kinderen. Jarenlang bestonden mijn culturele uitspattingen uit het bijwonen van (in chronologische volgorde) een Bumbashow en een K3-feest in het Sportpaleis, en een Like Me-optreden op het plein van ons eigenste dorp. Gelukkig ligt dat achter ons.

Tegenwoordig is mijn culturele agenda gevuld met de eigen vertolkingen van onze kroost in toneel- en musicalopvoeringen, en viool- en gitaarsolo’s. Heel mooi, hartverwarmend, ontroerend en bij momenten hilarisch. Maar daarmee zijn we - op cultuurvlak toch - uitgepraat.

Dat is: tijdens het schooljaar. Want in de vakanties wordt dat ruimschoots goedgemaakt. Dan slepen mijn man en ik het kleine grut mee naar alle grote musea die Londen telt (het British Museum was ‘cool’, het Tate Modern ‘beikes’), halen we moeiteloos 10.000 stappen in het Louvre (‘Amai, die Mona Lisa is klein’), citeer ik uit de biografie van Gaudí in Barcelona (‘Zo’n triest einde, mama’) en doorkruisen we het Salvador Dalí-museum van boven tot onder. Al is de museumshop altijd wel het hoogtepunt van het bezoek en zijn we nooit ergens écht geweest als we er geen magneet van hebben gekocht.

Op vakantie sleep ik ook kilo’s boeken mee (cadeautip: een e-reader!), en verslind ik de ene turf na de andere. Behalve Alkibiades van Ilja Leonard Pfeijffer. Die is zó dik dat drie weken Spanje niet volstonden.  

Het ligt misschien aan de culturele indigestie tijdens de zomermaanden, maar om één of andere reden passeert er tijdens het schooljaar dus weinig cultureels op mijn pad. Bij mijn wederhelft is het tegendeel waar. Die boekt aan het begin van het culturele jaar een hele reeks concerten en operavoorstellingen die hij met zijn Culturele Vriend bezoekt. Ik ga niet mee. Samen met de kinderen kijk ik, in pyjama en met een bord pasta op de schoot, naar Bake Off Vlaanderen of The Masked Singer. Ik vermoed dat die niet meetellen als cultureel evenement voor deze blogpagina.

Maar! Daar komt nu verandering in! Want ik ben van plan om mijn zorgvuldig ontworpen blogpagina te vullen met culturele schnabbels en babbels. Zo wil ik heel graag het vernieuwde KMSKA bezoeken. Ik ben ook heel benieuwd om de tuin van het Rubenshuis te zien. (Is een tuin wel cultuur?) Ook staat een art nouveau-route in Brussel al een tijdje op mijn bucketlist, samen met een picknick in het Josaphatpark. (Misschien moet ik ook een tuinblog schrijven, bedenk ik net). Voortaan wil ik ook een boek lezen voor het slapen gaan, in plaats van naar onzin te scrollen op mijn telefoon. Niet dat biologische tulpenbollen onzin zijn, maar in het licht van deze cultuurblog zijn ze dat wel.

En verder vind ik dat mijn man mij dringend eens moet meenemen naar een opera. Dan mag de Culturele Vriend komen babysitten. Dat hoeft niet in pyjama, maar een bord pasta kan hij krijgen. Zelf ga ik me dan optutten, en een glas champagne drinken in de pauze. Ik laat jullie weten hoe het was!

Tot gauw!