Hoe ik per ongeluk een boek schreef

Best lastig als je moeder dood is. Zo luidt de eerste zin van Hoe ik per ongeluk een boek schreef van de Nederlandse schrijfster Annet Huizing. En ik die dacht dat ik het luchtigste boek uit de hele leeslijst had geplukt! Ik ben er soms wel aan toe, aan wat luchtigheid. Ik lees al genoeg over de wreedheden in de wereld door gewoon de actualiteit te volgen. Verder geef ik toe dat de titel van het boek me nieuwsgierig maakte. Niet dat ik de ambitie koester om zelf een boek te schrijven, helemaal niet. Ik zou begot niet weten hoe ik eraan zou moeten beginnen. Of hoe ik een boek zou moeten beëindigen. Want dat lijkt me nog het moeilijkste: wanneer is zo’n boek klaar? Enfin, niet aan de orde dus.

Hoe ik per ongeluk een boek schreef gaat over het 13-jarige meisje Katinka. Ze wil heel graag schrijfster worden. Aan verhalen geen gebrek, die komen spontaan in haar hoofd op. Maar Katinka heeft geen idee hoe ze die kan opschrijven. Ze vraagt raad aan haar overbuurvrouw Lidwien, die een beroemd schrijfster is. In ruil voor wat klusjes in de tuin, geeft Lidwien Katinka schrijftips en -opdrachten. En voor ze het weet, heeft Katinka een boek klaar. Per ongeluk.

Worstelingen

Wat een heerlijke, ontroerende en vlotgeschreven roman is dit! Het is het soort jeugdboek dat je als volwassene ook graag leest. Want Hoe ik per ongeluk een boek schreef mag dan wel een eenvoudige verhaallijn hebben, oppervlakkig is het allerminst. Luchtig ook niet, maar dat schreef ik hierboven al. De personages hebben allemaal hun ‘worstelingen’, zoals Lidwien het zo mooi omschrijft. Er is het hoofdpersonage Katinka, dat op haar derde haar moeder verloor. Ze is heel wijs voor haar leeftijd, en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel. En papa Hein, die zich veel zorgen maakt of hij het wel goed doet in zijn eentje. En dan die fantastische overbuurvrouw Lidwien, die het altijd goed schijnt te doen en te weten, maar zelf ook twijfelt en maar wat aanmoddert.

Mijn weke moederhart had het moeilijk bij de passages waarin Katinka heel erg haar mama mist en het zo erg vindt dat ze zich niets meer van haar herinnert. Uiteindelijk krijgt ze een oude video-opname van haar moeder te zien en hoort Katinka eindelijk haar stem.

Mijn oudste dochter Sophie (12) las Hoe ik per ongeluk een boek schreef in twee rukken uit. Ze vond het ‘best goed’ en ook ‘een beetje triest’. (In tegenstelling tot haar moeder, hield ze het wel droog.) Maar Sophie stelde ook vast dat er maar ‘heel weinig in het boek gebeurde’.

Voor de les Nederlands

Dat vind ik interessant om mee aan de slag te gaan in de les Nederlands. Want als volwassen boekenliefhebber weet je intussen wel dat een boek niet per se valt of staat met een goed verhaal. Een boek kan ook goed zijn omdat het je aan het denken zet, gevoelens losmaakt, je iets leert over jezelf of anderen, … Het lijkt me een goed idee om dit boek te gebruiken om aan te tonen dat personages óók het verhaal kunnen maken. Een klasgesprek is volgens mij daarvoor de beste formule. Vragen die je als leerkracht kan stellen, zijn bijvoorbeeld: hoe gaat het met deze personages? Wat zijn hun 'worstelingen'? Hoe gaan ze ermee om? Herkennen jullie die gevoelens? Hoe beschrijft de schrijfster ze? Wat beschrijft ze niet, en lees je ‘tussen de lijnen’?

En verder zijn de schrijftips van Lidwien natuurlijk ook erg nuttig! Ik heb er alvast wat van geleerd. Zeg nooit nooit. 😊

Hoe ik per ongeluk een boek schreef is het debuut van Annet Huizing. Ze won er meteen de Zilveren Griffel mee. Intussen werd het in meer dan tien talen vertaald. In 2025 komt I accidentally wrote a book uit in de filmzalen, gebaseerd op het boek van Annet Huizing.

Hier lees je meer over Annet Huizing, en welke jeugdboeken ze nog meer schreef.